Wczoraj uczestniczyłem w webinarium K. Martensa. W trakcie miałem momentami mieszane uczucia. Ciągnęło się jak guma, kilkakrotne powtarzanie kwestii też nie dynamizowało spotkania.
Takie wrażenia były jednak tylko chwilowe. Uczestniczyłem w roli ucznia, ale jednocześnie próbowałem łapać metodykę nauczania. Z każdą chwilą uświadamiam sobie kolejne niezwykle istotne elementy, których nie doceniam w procesie uczenia innych.
Wracając do samego spotkania.
Z jednej strony nie poznałem żadnych technicznych rozwiązań, których wcześniej nie znałem. Z drugiej strony w pewnym sensie czuję, że poprawiłem efektywność korzystania z posiadanej wiedzy. Pojęcia modelowania, przymusów, wpustek, rozgrywki wywiadowczej traktowane jako typ rozdania, a nie narzędzia do wykorzystania porządkuje podejście do rozwiązania problemu. Wreszcie zadziwiła mnie waga zdarzeń, które podpadają pod pojęcie „kaczki” będące elementem umownej obecności przy stole.
Żeby coś z tego pozostało na przyszłość:
JAKO ROZGRYWAJĄCY
1) Policzyć lewy
2) Zidentyfikować typ rozdania: techniczne (squeez, endplay) probabilistyczne (modeling)
3) Przeprowadzić rozumowanie jak w problemach szachowych
4) Poszukać informacji przez rozgrywkę wywiadowczą
JAKO OBROŃCA
1) Policzyć lewy
2) Odtworzyć skład ręki rozgrywającego
3) Odkryć sposób rozgrywki jaką chce /musi przeprowadzić rozgrywający
JAKO NAUCZYCIEL
1) Co będzie przedmiotem nauczania
2) Jakie ważne elementy zostaną przedstawione w trakcie nauczania
3) Omawiając przykłady mówić wolno, zatrzymywać się na ważnych kwestiach, podsumowując przykład przypomnieć ważne kwestie
4) Podsumowując grupę przykładów wrócić do wszystkich ważnych kwestii
5) Na zakończenie wymienić, co powinno zostać przyswojone i kiedy najczęściej się z tego korzysta.